Ik hou van ritme

Ritme geeft me een gevoel van zekerheid. Een gevoel van controle. Ik weet wanneer het huishouden gedaan wordt, wanneer ik waar moet zijn met welk kind, wanneer ik mediteer, wanneer….
Heerlijk!
Dat ritme is makkelijk doordeweeks vast te houden, in het weekend echter…..of vakanties……
En na een vakantie lukt het me de eerste doordeweekse week ook niet. Ik moet weer in het ritme komen. En dat, tja dat vind ik nog altijd lastig. Ik werk als zelfstandige thuis, ik kan dus een extra dat “vrij” nemen en het allemaal die eerste dag goed regelen. Maar ik heb ook al even niet volledig kunnen werken. Dus ik heb juist daar mijn tijd hard nodig.
Soms denk ik dan wel eens, ach werkte ik maar voor een baas. Dan is het duidelijk, dan ga ik naar m’n werk en dan knaagt het ritme misschien niet zo. Maar stiekem weet ik dat dat ook niet waar is. Het enige verschil is dat ik het nu moeilijker vind om voor mezelf die lijn te trekken tussen werktijd en thuismoedertijd.
Ken je dat? Dat er op hetzelfde moment twee verschillende dingen je aandacht vragen en jij dus een keuze moet maken.
Ik ben benieuwd waar je dan tegenaan loopt!

En dan?

Mijn jongste gaat nu een maand naar school (waarvan 2 weken vakantie…) en ik ben nu nog harder op zoek naar een ritme. Om me aan vast te kunnen houden, om controle te kunnen hebben.
Dat is zwaar, en ik weet ook wat ik dan moet doen. En dus laat ik het nu even los, laat ik dat wat er is toe. Mijn aanrecht is nu een puinhoop, er ligt nog kapla in de huiskamer over de vloer, en ik heb geen avondeten voor vanavond. Maar ik voel nu de behoefte om dit op te schrijven. Om bezig te zijn met mijn werk, mijn hobby, mijn passie.
Soms is het even niet anders, en dat is oké. Ik heb nu even niet alles onder controle, en ik leef nog steeds. Het is een mooi moment om naar mezelf te kijken.
Welke gedachten komen er voorbij? Zijn ze waar? Gaan de gedachte over hoe ik ben als mens, of gaan ze over wat ik denk dat zou moeten. Is het mijn innerlijke criticus?
Ik kan je vertellen ze komen allemaal langs!
Wat als er nu opeens iemand voor de deur staat, die zien dan meteen dat het hier een puinhoop is. Dat ik het niet onder controle heb. Of: zie je wel, jij wil altijd wel van alles. Maar dat gaat helemaal niet, kijk maar naar de puinhoop! Is dat bedrijfje van jou nou echt zo belangrijk dat je je huis laat versloffen? Je bent moeder, je hoort voor je kinderen en het huishouden te zorgen.
En zo kan ik nog wel even doorgaan. En als ze echt lang doorgaan, blijven rattelen, meer en meer, dan is het tijd dat ik nog wat langer ga zitten op m’n meditatie kussen.
Even contact met mijn kern, mijn innerlijke wijsheid, mijn zijn, mijn rust.
En dan weet weet ik, voel ik, dat mijn bedrijf belangrijk is. Ik help vrouwen juist dit contact met zichzelf te maken. En vandaar uit keuzes te maken. Het is mijn bewuste keuze dat mijn huis niet opgeruimd is, en dat is oké!